Słowa ojczyzna nie należy wymawiać zbyt często, Ani zbyt szybko, aby nie straciło sensu, powierzonego przez przodków... pisze poeta.
Ale w przeddzień Narodowego Święta Niepodległości była ku temu szczególna okazja.
Myśli o wolności odzyskanej w 1918 roku, z wiodącą rolą Patrona szkoły Józefa Piłsudskiego, stanowiły naturalną refleksję o polskich marzeniach i działaniach z początku XX stulecia.
Niepodległością nie cieszyliśmy się jednak zbyt długo. Wraz z wybuchem II wojny światowej straciliśmy ją ponownie na 50 lat. Pragnienia wolnościowe żyły w niezależnej kulturze: literaturze i muzyce, a po przełomach politycznych i powstaniu „Solidarności” dawały Polakom nadzieję na wolną ojczyznę.
Program artystyczny „Nie gniewaj się na mnie Polsko”, zaprezentowany podczas uroczystej akademii dnia 8 listopada, zwrócił uwagę na wolnościowe dążenia narodu w trudnych czasach PRL-u. W przygotowanym programie muzycznym pojawiły się ważne kompozycje, które w latach osiemdziesiątych niosły ogromny ładunek emocji i rozbudzały nadzieje.
„Nie gniewaj się na mnie Polsko”, przecież „Kocham wolność”, modlę się „O wschodzie słońca” i myślę „Kto cię obroni Polsko”, gdy wokół „Nasz PRL”. Nie opuszcza mnie jednak nadzieja, że „Mury runą i pogrzebią stary świat”. Ciągle mam także odwagę śnić „Sen o Wiktorii...” Rozpoznajemy bez trudu tytuły wzruszających utworów, których słuchaliśmy, kiedy „mieliśmy po 19 lat” i „tysiąc pomysłów na to jak naprawić tamten chory świat”.
Program muzyczny - z pięknym preludium, wierszem Aleksandra Zarębińskiego „Ojczyzna”, w jego wykonaniu - przedstawili uczniowie zaprzyjaźnionych szkół: ustrzyckiego LO i I LO w Przemyślu oraz absolwenci Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Przemyślu.
Kultowa pieśń „Mury” Jacka Kaczmarskiego, w ekspresyjnym wykonaniu chóru męskiego i liryczna „Modlitwą o wschodzie słońca” w interpretacji chóru dziewczęcego, wywołały duże wrażenia wizualne i emocjonalne. Mocne uderzenie zespołu Big Cyc czy KSU wzruszyło w nie tylko zaproszonych na uroczystość gości. Rockowa muzyka lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku przeżywa swoisty renesans, więc nic dziwnego, że młodych odbiorców koncertu porwały słowa ustrzyckiej kapeli w interpretacji młodych muzyków: „nikt cię nie broni Polsko, gdy wokół głodne psy, upokorzony naród, cierpienie, nędza, łzy...”
W doborze repertuaru zwrócono uwagę na literacką warstwę utworów, które podkreślały bunt młodego pokolenia lat osiemdziesiątych. Do dziś brzmią nam w uszach słowa: choć mocno doskwierał „szary świat zza szyby niczym stary film, tak wielu z nas powiedziało nie, wolności która się czaiła na granicy NRD”. Z sentymentem usłyszeliśmy jak kiedyś, że... „wolność kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem; wolności moja śniłem, że wziąłem z tobą ślub”. Dlatego... „zbaw mnie Panie od nienawiści, ocal mnie od pogardy Panie!”
Integralną częścią programu był Sen o Wiktorii Dżemu zilustrowany krótkim filmem, przedstawiającym przełomowe wydarzenia z historii Polski od zakończenia wojny do upadku Muru Berlińskiego. Materiał, przygotowany przez ucznia Klemensa Lenarda, tworzył kompozycyjną klamrę z symbolicznym motywem muru.
Wyjściem poza peerelowską rzeczywistość po przemianach ustrojowych w Polsce była kończąca koncert kompozycja Garry'ego Moor'a The Loner, w mistrzowskim wykonaniu Alka Zarębińskiego i muzyków z zespołu „VIP no RIP.”
Formuła spektaklu to próba spojrzenia na problem polskiej wolności z nieco innej perspektywy. Myśląc o wolności często zapominamy o trudnym 50-leciu historii XX wieku, z którym przyszło się zmagać kolejnym generacjom odważnych Polaków.
W programie wystąpili:
Zespół muzyczny w składzie: Aleksander Zarębiński, Paweł Czechowski, Tomasz Chmiel, Miłosz Czwakiel.
Chór męski: Miłosz Harsche, Mateusz Jonasz, Daniel Kozdrowski, Oliwer Krupa, Patryk Kuczyński, Sebastian Lonc, Jakub Ogrodzki, Jakub Podkowski, Nikodem Słysz, Bartosz Socha, Sebastian Tabiś, Adrian Wierzbicki.
Instrumenty, chór dziewczęcy: Sara Pawełek, Kacper Kusznirski, Alicja Świerczek, Wanesa Dunaj, Martyna Doktor, Weronika Gądela, Jagoda Nieckula, Aneta Psonak, Weronika Rachwał, Anita Rusin.
Komentarz literacki: Renata Prędki.
O artystyczną wartość programu patriotycznego zadbali: Danuta Mazur, Kinga Szewczyk, Agnieszka Roczniak, Bartłomiej Socha (LO Ustrzyki Dolne) oraz Ireneusz Zarębiński (Zespół Państwowych Szkół Muzycznych w Przemyślu).
Dziękujemy za wiele refleksji i wzruszeń.
Fot. Kamil Rzeszowski
