W prawdzie Teatr Formy PARRA działający przy Ustrzyckim Domu Kultury działa planowo z rokiem budżetowym, ale ze względu na naszą młodzież szkolną, jakoś tak bliżej nam do kalendarza szkolnego. Tak więc i wakacje traktujemy za wypoczynek. Choć nie do końca, bo przed nami sierpniowy wyjazd nad Morze Czarne, a w nim spektakle, performance i udział w spotkaniach, festiwalach w Odessie, Zatoce i Akermanie. Piękny czas połączonych działań artystycznych z nadmorskim wypoczynkiem.
Wróćmy jednak do minionego roku szkolnego. Jaki był? Wydaje nam się, że ciekawy. Powstały nowe dwa spektakle teatralne. Pierwszy „Chcę tańczyć, chcę śpiewać, chcę krzyczeć” pod moją reżyserią i drugi, z udziałem obecnych i dorosłych Parrowiczów z całej Polski pt. „Więzi”, stworzony i wyreżyserowany przez znakomitego Jarosława Figurę, czołowego polskiego twórcę sceny plastycznej.
Obydwa spektakle poruszały problem braku tolerancji, zrozumienia i akceptacji drugiego człowieka, choć wyrażone innymi środkami wyrazu scenicznego. Pierwszy tańcem, a drugi wspaniałą grą świateł, plastyką sceniczną i ruchem. Ten drugi miał być wielkim wydarzeniem plenerowym, gdyż takie były założenia. Jednak niestety aura zmusiła nas do przeniesienia tego przedsięwzięcia przygotowywanego z rozmachem, do sali widowiskowej UDK. Czy spektakl na tym stracił? W odczuciu bardzo licznie zgromadzonej publiczności absolutnie nie, choć zapewne był inny. Jednak nie odpuszczamy. Zapraszamy Państwa już dziś na dzień 21 września br. do obejrzenie plenerowej wersji naszego spektaklu. Mamy nadzieję, że wrzesień będzie dla pleneru łaskawszy.
Początkiem roku kalendarzowego zorganizowaliśmy już po raz czwarty Ustrzycką Teatromanię - Bieszczadzkie Spotkania Teatrów Szkolnych, pod ciepłym ale i czujnym okiem jurorskim, z kochaną naszą Parrowiczką, wspaniałą aktorką Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie - Dagny Cipora na czele. Było kolorowo, gwarnie, radośnie, mądrze i pięknie teatralnie. Potem nastał czas przygotowań do XXII Parrowych Wieczorów Teatralnych. Ach! jak ten czas leci. Za trzy lata nasze „srebrne gody”, za chwilę będziemy mogli powiedzieć, że to jedno pokolenie ustrzyckich młodych i starszych osób miało możliwość działania w teatrze lub jego odbioru.
Wystartowaliśmy też do udziału w Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Suwałkach, pokonując przy kwalifikacji kilkadziesiąt teatrów z Polski, Słowacji, Białorusi, Ukrainy, Litwy, Estonii. Tym razem nie udało nam się go wygrać tak jak dwa lata temu, ale uwierzcie Drodzy Czytelnicy, że nie w tym rzecz, że ważne iż młodzież poznaje innych, wspaniałych ludzi z pasją, którym podobnie w duszy gra, że poprzez działanie uczą się lepszego i piękniejszego życia, że chcą się rozwijać, mieć aspiracje i ambicje żyć wartościowo. I to jest piękne.
Potem nadszedł moment, gdy wydawało się że pomału zaczniemy sumować rok szkolny. A jednak nie! Znów zadzwonił telefon a w nim, po raz czwarty propozycja ze strony szefa Greckiego Zespołu Muzycznego „Orfeusz” Nikosa Rusketosa, abyśmy koniecznie przyjechali ze spektaklem „Grecki eksodus” na XXII Międzynarodowy Festiwal Piosenki Greckiej „Zgorzelec 2019”, aby uczcić 100 lecie nawiązania stosunków polsko-greckich oraz 70 lecie wysiedlenia Greków. Na początku podeszłam do tego sceptycznie, bo przecież obecna ekipa PARRY nie zna spektaklu, nie tworzyła go, nie znała jego historii powstania, a była ona piękna, ale i w wyrazie trudna. Jednak szybko postanowiłam znów zadziałać facebookowo i zadać pytanie młodym i dorosłym Parrowiczom - kto chciałby włączyć się w ten projekt. Okazało się, że spokojnie możemy rozpocząć próby, zwłaszcza że trzy znaczące postaci z poprzedniego składu spektaklu są chętne, za co im bardzo dziękuję. Próby trwały kilka dni i znów udało się zaczarować publiczność w Zgorzelcu. Znów płynęły łzy wzruszenia zarówno gdy graliśmy fragment spektaklu na części oficjalnej przy pomniku greckim, jak i w trakcie koncertu głównego całość spektaklu. Jest to piękne doznanie, gdy organizatorzy sprzed wielu lat pamiętają nasz spektakl, gdy tęsknią za nim, za jego wymową i traktują nas jako gości specjalnych. Jest to wielkie wyróżnienie zarówno dla naszego teatru jak i naszego miasta Ustrzyki Dolne.
No cóż. Nie byłoby pewnie tych wszystkich wspaniałych chwil gdyby nie nasza młodzież, gdyby nie fakt ich pasji i przyjaźni. Przecież wielu z nich obrało już całkiem dorosłą, inną, w innym mieście drogę życia, wracając jednak kiedy tylko mogą do wspólnych parowych działań.
Sumując ten rok, pragnę więc w pierwszej kolejności pięknie podziękować tym parrowiczom dorosłym, którzy włączyli się w tegoroczne działania, podziękować z imienia i nazwiska. Dziękuję: Dagny Cipora, Irena Powroźnik, Joanna Mach, Katarzyna Dudzińska, Marcelina Zwarycz, Justyna Augustyn, Marzena Tomków, Klaudia Stanio, Przemek Wójcik, Marcin Steciuk, Damian Małek.
Dziękuję również obecnemu składowi: Natalia Piorunik, Julita Matuszewska, Amelia Pągowska, Anna Czymczuk, Agnieszka Czymczuk, Karolina Torbińska, Julia Sikora, Weronika Krupa, Julia Żulińska, Amelia Zażyczna, Michał Bernat, Weronika Pitera, Wiktor Pająk, Piotr Tomków.
Dziękuję też Dyrekcji UDK i Rodzicom za ich przychylność i różnoraką pomoc.
FOT. ARCH. TEATRU PARRA
FOT. Spektakl "Więzi" - ANDRZEJ GÓRSKI
