Umówiona byłam na spotkanie z Michaliną Drewniak-Mosurek w Dźwiniaczu Dolnym. Miejsce jest troszkę „zapomniane przez cywilizację”, ale dzięki temu ma swój urok. Szukałam Galerii i powiem, że miałam z tym problem. Galeria jest niepozorna, wręcz skromniutka, ale pełna uroku. Prowadzi ją wspólnie z Michaliną mama Michaliny - Hanka Drewniak, która zaprojektowała to magiczne miejsce. Mama i córka stworzyły tam niebagatelny klimat, który da się wręcz werbalnie odczuć.
Kim jest Michalina Drewniak-Mosurek? W tej skromnej, niepozornej osobie, pełnej ciepła i serdecznego uśmiechu nie spodziewać się by można takiej profesji. Michalina jest konserwatorem zabytków.
Gazeta Bieszczadzka: - Skąd twoja decyzja by zostać konserwatorem zabytków?
Michalina Drewniak-Mosurek: - Trafiłam na ASP w Krakowie, z pełną świadomością wyboru. Powiedziałam, że nie będę kolejnym architektem w rodzinie - mama jest architektem, tato był architektem. Nie chciałam iść na malarstwo, ani grafikę, gdyż uważałam, że na ten kierunek są ludzie znacznie bardziej uzdolnieni niż ja, dlatego poszłam na konserwację.
G.B.: - Tak z marszu wybrałaś uczelnie plastyczną, czy miałaś przygotowanie w tym kierunku?
M.D-M.: - Chodziłam do Liceum Plastycznego w Jarosławiu. Tam się upewniłam, że wybrałam właściwą formę swojego wykształcenia. Stąd moja decyzja o kontynuowaniu kierunku na uczelni wyższej. Kierunek jest bardzo długi, trudny i wszechstronny. Studia trwają 6 lat i są prowadzone tylko w trybie dziennym. Kierunek jest bardzo ciekawy, jak wspomniałam wszechstronny. Można pracować na obiekcie np. w kościele czy cerkwi, na ścianie odnawiać np. freski, ale również i w domu we własnej pracowni.
G.B.: - Opowiedz mi coś o swoim wybranym kierunku.
M.D-M.: - Jak wspomniałam kierunek wszechstronny, ciekawy, ale i trudny. Dużo tutaj jest i chemii, mikrobiologii, fizyki, historii sztuki, malarstwa, rysunku. Samej chemii i fizyki jest 6 semestrów. Dużo pracy przy mikroskopach łącznie z zapoznaniem się z mikroskopami skaningowymi i innymi urządzeniami laboratoryjnymi - tu pomocna uczelnia to AGH w Krakowie.
G.B.: - No i skończyłaś uczelnię i co dalej poczynałaś?
M.D-M.: - Zaraz po studiach zaczęłam pracę w Teatrze Zdrojowym w Szczawnie Zdroju - przy konserwacji stiuków, które były w całość złocone. Po pół roku siedzenia na Dolnym Śląsku, rozpoczęłam po raz pierwszy projekt w Katedrze w Świdnicy - konserwacja polichromii nad chórem mieszczańskim - piękne barokowe malowidła. Potem przewinęły się inne obiekty Klasztor Kamedułów na Bielanach w Krakowie, Synagoga w Dąbrowie Tarnowskiej, Mauzoleum Hochbergów w Książu, Zamek w Pieskowej Skale, Kościół Św. Marka w Krakowie i mnóstwo innych, których nie sposób wymienić.
G.B.: - Widzę, na ścianie galerii, że twoje dzieła to również ikony
M.D-M.:- Tak. Pisze ikony, bo bardzo lubię to robić. W pewien sposób przy nich odpoczywam. 9 lat temu byłam na praktykach w Muzeum Archidiecezjalnym w Przemyślu, potem pracowałam tam - dość krótko w pracowni ICON Małgorzaty Dawidiuk. Tam uzyskałam sporo wiedzy na temat konserwacji drewna i wszystkiego, co jest na drewnie. Sporo się u niej nauczyłam.
G.B.: - Jakie Twoje pierwsze prace, wyzwania już, jako konserwatora?
M.D-M.:- Największym wyzwaniem dla mnie był Zamek w Pieskowej Skale - dwa piętra loggii widokowej, krużganki - polichromie XVI w. Była to praca na elewacji, na rusztowaniach. XVIII wieczny fresk, który mogę się pochwalić - robiłam cały. Było to wyzwanie - naprawdę, praca na wysokości 56 metrów. No i jeszcze w Krakowie Kościół Świętego Marka - ściana ołtarzowa przy ołtarzu Św. Erazma w nawie głównej - pełna konserwacja techniczna i estetyczna.
(Cały tekst w GB 12 - zapraszamy do zakupu PDF)
