Chmiel to wieś w malowniczej dolinie Sanu, usytuowana pomiędzy Dwernikiem a Zatwarnicą. Jest dość rozległa, a znajduje się tuż u podnóża Otrytu. Na przestrzeni lat, we wsi budowane były trzy cerkwie.
Wzmianka o pierwszej świątyni pochodzi z 1589 roku. Druga cerkiew powstała w 1795 roku, a spłonęła 1904 roku. Na jej miejsce w 1906 roku powstała trzecia, pw. św. Mikołaja Biskupa. Po 1951 roku cerkiew przeznaczona została na magazyn OSP, wnętrze jej zostało rozkradzione.
W 1968 roku, w środowisku konserwatorskim powstało zamieszanie, na skutek informacji o planach spalenia cerkwi na potrzeby nagrania do filmu „Pan Wołodyjowski”. Po wystosowaniu pisma z protestem przez pana Jerzego Szablowskiego – odstąpiono od tego zamiaru. Filmowy Raszków został od nowa „zbudowany” na potrzeby filmu i spalony. Świątynia w 1969 roku została zagospodarowana i przeznaczona na kościół rzymskokatolicki.
Cerkiew o budowie orientowanej, trójdzielna. Na główną nawą - kopuła na oktagonalnym tamburze. Świątynię obiega daszek okapowy, wsparty na wystających ze zrębu, ozdobnie profilowanych belkach.
Przed cerkwią stoi prowizoryczna dzwonnica z dzwonem z 1932 roku, przeniesionym z nieistniejącej już cerkwi na Ruskim. Zabytkowa dzwonnica z XVII wieku, została rozebrana w latach 70.
Na dużą uwagę zasługuje również płyta nagrobna, a na niej napisy i znaki. Ich rozszyfrowania dokonali w 2004 roku historycy Maciej Augustyn i Jarosław Giemza. Napis na tej piaskowej płycie wg tłumaczenia J. Giemzy głosi: „Roku Bożego 1644, miesiąca lipca, dnia 17. Tu leży szlachetna urodzona Pani Feronia rodzona córka Pana Ewstafija Dubrawskoho i marzona Pana Ioana Orlyckoho. Spoczywa w wierze, czeka daru, którym darem obiecane w niebie królestwo”.
Niewątpliwie cerkiew, jak i jej otoczenie warte polecenia – niedaleko cerkwi znajdują się malownicze kaskady na Sanie.
Na podstawie: „Cerkwie bieszczadzkich Bojków” – Robert Bańkosz.
