Wspomnienie o magistrze Józefie Chwała - długoletnim dyrektorze Technikum Leśnego w Krasiczynie i w Lesku w 10. rocznice odejścia. Pamięć o ludziach tamtych lat, którzy walczyli, odbudowywali, tworzyli i nauczali, zasługuje na najwyższe uznanie i szacunek naszego środowiska.
Mgr inż. Józef Chwała urodził się 19 marca 1924 roku w Gieraszowicach pow. Sandomierz, w rodzinie rolniczego trudu. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej pracował w gospodarstwie u rodziców, a następnie jako młodociany zatrudnił się w charakterze robotnika w Nadleśnictwie Klimontów. Podczas okupacji był ścigany przez hitlerowców za niestawienie się do służby junackiej oraz wyjazdu na przymusowe roboty do Niemiec. Praca w lasach umożliwiła mu nawiązanie kontaktów z Batalionami Chłopskimi, do których wstąpił w 1941 roku. Celem tej zbrojnej organizacji była obrona wsi przed eksploatacją gospodarczą - kontyngentami, terroryzmem, pacyfikacją i wywózką przez okupanta młodzieży do przymusowej, niewolniczej pracy. Po złożeniu przysięgi w B.Ch. i ukończeniu Szkoły Podoficerskiej w stopniu plutonowego brał udział w licznych akcjach zbrojnych przeciwko Niemcom. Pod koniec lipca 1944 r. uczestniczył z Batalionem ochrony kolei w Sandomierzu w rozbrajaniu grupy wojsk niemieckich we wsi Bukowa, gmina Osiek. Za bezpośrednią walkę został odznaczony Krzyżem Partyzanckim i Krzyżem Batalionów Chłopskich.
Po wyzwoleniu rozpoczął naukę na Studium przygotowawczym na Wyższe Studia. W latach 1949 - 1953 był studentem na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Studia ukończył z tytułem magistra inżyniera Leśnictwa. Studiując równocześnie pracował zawodowo, był Administratorem Domu Akademickiego U.J. Zarówno w czasie studiów, a także w okresie późniejszym pełnił szereg funkcji społecznych. Był m.in. Przewodniczącym Harcerskiej Rady Resortowej Szkół Leśnych i Przemysłu Drzewnego w Warszawie, ławnikiem Sądu Powiatowego w Olkuszu, Przewodniczącym PRN w Przemyślu (przez 8 lat), a także Przewodniczącym Komisji Oświaty i Kultury GRN w Krasiczynie. Po ukończeniu studiów dostał nakaz pracy na nauczyciela przedmiotów zawodowych w Technikum Leśnym w Ojcowie i tym rozpoczął kolejny etap w życiu - praca w szkole, kształcenie kolejnych kadr leśników.
W 1955 r. zostaje przeniesiony do Technikum Leśnego w Goraju, gdzie jest nauczycielem, a później z-ca dyrektora. Zawiera związek małżeński z Lidią Tylkowską urodzoną w Bukownie koło Olkusza. Zakłada rodzinę, mają troje dzieci: córkę Małgorzatę, synów: Piotra i Pawła. Otrzymali staranne wychowanie i wykształcenie. Żona Lidia, w późniejszym czasie prowadziła bibliotekę szkolną, a następnie opiekowała się młodzieżą w Internacie Technikum Leśnym w Lesku.
W 1965 r. Józef Chwała zostaje mianowany dyrektorem Technikum Leśnego w Krasiczynie. Kierowanie szkołą zlokalizowaną w budynku zamkowym, zupełnie nienadającym się do funkcji nauczania nie było łatwe. Przysposobienie sal na klasy lekcyjne, a również na sypialnie dla kilkuset uczniów w krótkim czasie stało się wręcz nierealne. Dyrektor Chwała problemy te rozwiązywał w niezwłocznym tempie i szkoła funkcjonowała normalnie. Co roku kończyło ją kilkudziesięciu uczniów, którzy zasilali kadry leśników w terenie, a także kończyło studia leśne oraz inne kierunki.
Rok 1972 przyniósł poważną zmianę w życiu Technikum Leśnego i dyrektora Józefa Chwały oraz współpracujących z nim nauczycieli. Uchwałą Rady Ministrów z dnia 6 września 1972 r. utworzony został z połączenia trzech powiatów (leskiego, ustrzyckiego i części sanockiego), nowy Powiat Bieszczadzki z siedzibą w Lesku. Resort Leśnictwa w ścisłej korelacji z powyższą Uchwałą podjął decyzję zbudowania kompleksu budynków Technikum Leśnego w Lesku, w którym mogłyby funkcjonować: szkoła z internatem, pracowniami i zapleczem gospodarczym. Zbudowany też został blok mieszkalny dla nauczycieli. Warto przypomnieć, że za taką decyzją przemawiał fakt, iż około 60 proc. powierzchni nowego powiatu stanowiły lasy, czyli ważny dział gospodarki leśnej. W tej sytuacji Technikum Leśne w Krasiczynie przeniosło się do Leska. Sama przeprowadzka szkoły wraz z całym wyposażeniem i zagospodarowaniem nowych obiektów nie była łatwa. Dyrektor Józef Chwała sprawnie i szybko organizuje działalność i przy pomocy doświadczonej kadry wdraża proces funkcjonowania szkoły. Kierując zespołem osób, wszystkich traktował jako kolegów i tak też przez nich był traktowany. W sprawach służbowych i w pracy wyczuwało się twardą rękę dyrektora. Czuł się zaszczycony z tytułu sprawowania funkcji dyrektora w T.L. w Krasiczynie i w Lesku nieprzerwanie przez okres 24 lat - szkołę ukończyło 1696 absolwentów zdobywając wykształcenie stacjonarne, 1028 osób - zaocznie oraz 120 eksternistycznie. Łącznie 2844 osób. Obecnie Technikum Leśne w Lesku nosi miano Zespołu Szkół Leśnych, nadal wspaniale funkcjonuje i cieszy się pozytywną opinią w regionie. Organizacyjnie podlega Ministerstwu Środowiska i Leśnictwa.
Obok pracy w Szkole, dyrektor Józef Chwała wyróżniał się jako wielki społecznik. Jako pragmatyk w dziedzinie pedagogiki, zwłaszcza w metodzie nauczania i wychowania młodzieży trudnej, dał się poznać władzom oświatowym. Zlecano mu wykłady szkoleniowe na ten temat dla młodej kadry nauczycieli z całego rejonu Leska. Jego pasją było myślistwo, chętnie współpracował z Zarządami Kół myśliwskich.
Po przejściu na emeryturę pełnił funkcję prezesa ZBOWiD w Lesku. W działalności tej organizacji otaczał opieką i pomocą ludzi biednych i schorowanych. Był prezesem Miejsko-Gminnego Zarządu LOK, działał w Towarzystwie Ochrony Przyrody. Jego praca zawodowa i zaangażowanie społeczne było powszechnie dostrzegane i doceniane w naszym środowisku. Za swoje zasługi otrzymał szereg odznaczeń państwowych i korporacyjnych: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 30-lecia PRL, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż za Zasługi dla ZHP, Odznaka za Zasługi dla Wielkopolskiej Organizacji ZHP, Odznaka Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego, Złota Odznaka Zasłużony Działacz LOK i inne.
Mgr inż. dyrektor Józef Chwała - żołnierz Batalionów Chłopskich i nauczyciel odszedł 22.11.2009 r. i spoczął na leskim cmentarzu. Żegnała Go najbliższa rodzina, Jego następni dyrektorzy: mgr inż. Franciszek Maresz i mgr inż. Wojciech Kumala, licznie zgromadzona młodzież ZSL z Leska, a także podobnych szkół w kraju: z Pomorza i z nad Odry, absolwenci resortu leśnictwa, władze i dyrektorzy miejscowych szkół, przyjaciele, koledzy oraz mieszkańcy Leska i okolic.
