Źródełka mineralne w Lesku zostały odrestaurowane. Mieszkańcy i turyści mogą już korzystać z tężni solankowej, której mikroklimat wykorzystywany jest m.in. w profilaktyce i leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych.
Jak poinformował Urząd Miejski w Lesku - perełka Leska - Źródełka Mineralne po wielu latach zmieniały swoje oblicze. Odrestaurowane zostały studnie, wiata, miejsce na ognisko. Całość dopełnia tężnia solankowa, z której już bardzo chętnie korzystają mieszkańcy i turyści.
- Niszczące działanie upływającego czasu, coraz mocniej odciskało tu swoje piętno, więc w ubiegłym roku burmistrz Leska Adam Snarski podjął decyzję o odrestaurowaniu źródełek - przekazała Polskiej Agencji Prasowej Ewa Bończak z Urzędu Miasta i Gminy Lesko.
Projektem i realizacją prac zajęli się lokalni przedsiębiorcy, a miasto zadbało m.in. o „ukwiecenie miejsca”. - Niewątpliwie miasto zyskało nową atrakcję turystyczną, ważną dla mieszkańców, ale również odkrywającą nowe karty historii Leska, wielu osobom nieznane, a jakże ciekawe - podkreśliła Bończak.
Znane jeszcze przed I wojną światową
Źródełka to nie tylko wspaniałe miejsce, z którym wielu mieszkańców wiąże swoje wspomnienia, ale przede wszystkim chluba i dziedzictwo miasta. Źródełka znane były już przed I wojną światową. Istniał tu wtedy mały punkt zdrojowy, do którego doprowadzano wodę z czternastu źródeł. Ponowne zagospodarowanie źródełek nastąpiło w latach 30. XX wieku z inicjatywy ówczesnego burmistrza Mieczysława Małka.
Przeprowadzono wówczas m.in. badania wody, które wykazały lecznicze właściwości leskich wód siarczkowych, korzystnych szczególnie w chorobach reumatycznych i dermatologicznych. Źródła ujęto w sześć ocembrowanych studzienek o głębokości 1-2 metrów, z których każda otrzymała imię zasłużonej dla miasta osoby.
Patronami zdrojów zostali: Jadwiga (żona Romana Gąsiorowskiego, starosty powiatu leskiego w latach 1932-39); Józef (Bielak, burmistrz w latach 1876-1909); Mieczysław (Małek); Antoni (św. Antoni Pustelnik, patron miasta czczony w bocznym ołtarzu kościoła parafialnego); Marian (Moszczeński, aptekarz i radny miejski) oraz Julian (Jankiewicz, weteran powstania styczniowego i burmistrz w latach 1893-94).
Postawiono także budynek administracyjny, niewielką pijalnię wód, kabiny do natrysków i pawilon muzyczny. Wzniesiono również, istniejące do dziś, figurę Matki Bożej Uzdrowienia Chorych oraz pamiątkowy głaz, dedykowany Józefowi Piłsudskiemu w pierwszą rocznicę śmierci.
Zainteresowanie rozwojem Leska jako uzdrowiska wykazywały Urząd Wojewódzki we Lwowie i krakowski oddział Państwowego Zakładu Higieny. Planowano budowę łaźni i doprowadzenia wód rurami do miasta. Zamiary przekreśliła II wojna światowa, podczas której zabudowa źródełek uległa zniszczeniu.
W późniejszych latach bez powodzenia próbowano przywrócić je do dawnego stanu. Na przełomie lat 60. i 70. o ich odrestaurowanie zabiegał pracujący w Lesku lekarz dr Wojciech Strzyżewski. Dzięki jego staraniom w sprawę źródełek zaangażowali się naukowcy z instytutów balneologicznych w Poznaniu i Warszawie. Jednak ówczesne władze nie były zainteresowane kontynuacją przedsięwzięcia. Kolejne działania na rzecz renowacji źródełek podejmowane były w połowie lat 90.
Obecnie przez leskie źródełka przebiega zielony szlak turystyczny wiodący z Zagórza przez Zwierzyń, Wołkowyję i Terkę do szczytu Krysowa na granicy Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
ZDJĘCIA: Ewa Bończak
